«بررسی آداب و رسوم نکاح در مناطق شیعه نشین افغانستان از دیدگاه فقه شیعه»

افغانستان کشور کثیرالاقوام، با زبانهای گوناگون است. جمعیت عمده ی این کشور را چهار قوم پشتون، تاجیک، هزاره و ازبک- ترکمن تشکیل می دهند. اقوام شیعه مذهب افغانستان عبارت اند از: هزاره، قزلباش، بلوچ و خلیلی، تاجیک، هراتی، توری و پشه یی. هزاره های بودایی مذهب در زمان غازان خان مغول به دین اسلام و مذهب تشیع گرویده اند. آداب فرهنگی و اجتماعی ازدواج، میان اقوام شیعه متنوع و بعضا مطابق شرع نمی باشند. با بررسی متون حدیثی به این نتیجه می رسیم که پدر، بر دختر باکره ی رشیده در امر ازدواج ولایت ندارد. طبق بررسی متون حدیثی و فتاوای فقها، ازدواج تحمیلی دختر از طرف پدر غیرشرعی و غیر نافذ است. امتناع سادات از ازدواج دخترشان با غیر سادات از مصادیق بارز تعصب است و در احادیث تعصب ورزیدن به منزله ی بی ایمانی و کفر است. آنچه که در افغانستان به عنوان گله، قلین، قلینگ، پیشکش، درگه گیری، ته دعایی و ....مرسوم اند طبق احادیث و نظر فقها، غیرشرعی و حرام اند. روابط دوستانه ی دو نامزد، قبل از منعقد شدن عقد، که در افغانستان مرسوم است نامشروع است. کم بودن مهریه و نبودن مهریه در بعضی مناطق و میان بعضی اقوام، ظلم فاحشی در حق دختران است.